Nasze Połoniny - Bieszczadzkie Czasopismo Regionalne | Ustrzyki Dolne | Aktualności, artykuły, galerie zdjęć, ogłoszenia, noclegi

:: [Nr 5/81] Rowerem i na nartach przez Ĺźycie - pasje Stanisława Nahajowskiego. Część I Artykuł dodany przez: Redakcja (2009-04-25 16:23:04) Stanisław Nahajowski urodził się 3 stycznia 1940 roku w Stryju. Dzisiaj ten szczupły mężczyzna w siedemdziesiÄ tej wiośnie Ĺźycia posiada kondycję fizycznÄ , ktĂłrej mogÄ mu pozazdrościć nawet młodsi o pół wieku dyskotekowcy. Przejechać sto kilometrĂłw rowerem, czy teĹź przebiec trzydzieści kilometrĂłw na nartach to dla pana Staszka przysłowiowa „bułka z masłem”. Do sportu ciÄ gnęło go zawsze i pewnie dlatego po maturze wybrał naukę w Studium Nauczycielskim Wychowania Fizycznego w Raciborzu. Pierwsze kilka lat Ĺźycia spędził wraz z najbliĹźszymi w rodzinnym Stryju. Wydarzenia lat czterdziestych ubiegłego wieku a przede wszystkim zagroĹźenie ze strony nacjonalistĂłw ukraińskich spowodowały, Ĺźe rodzina Nahajowskich musiała uciekać ze Stryja, przenoszÄ c się do Wietrzna w pobliĹźu podkrośnieńskiej BĂłbrki, rodzinnej miejscowości mamy pana Stanisława. Wtedy to właśnie w 1944 roku malutki Staś, choć tego nie pamięta, znalazł się zapewne po raz pierwszy w Ustrzykach Dolnych i Ustjanowej, jadÄ c pociÄ giem ze Stryja do Krosna. Lata młodzieńcze spędził we Krośnie, uczÄ c się w miejscowym Liceum OgĂłlnokształcÄ cym. To właśnie tutaj po raz pierwszy w jego pamięci zapisała się nazwa Ustrzyki Dolne. W roku 1958 będÄ c w klasie maturalnej intensywnie przygotowywał się planowanych w Ustrzykach mistrzostw wojewĂłdztwa w biegach narciarskich. Niestety, silna grypa spowodowała, Ĺźe na zawody nie pojechał. ZimÄ następnego roku podczas obozu treningowego w Komańczy, poznał młodego nauczyciela z Ustrzyk Dolnych Kazimierza Sojkę, ktĂłry duĹźo i z wielkÄ pasjÄ opowiadał o swojej pracy w ustrzyckim liceum. Obaj panowie od pierwszego momentu przypadli sobie do gustu i zostali dobrymi kolegami, jak czas pokazał, na całe Ĺźycie. Pod koniec nauki w raciborskim Studium Nauczycielskim napisał kilka listĂłw w poszukiwaniu pracy, w tym miedzy innymi do ustrzyckiego Inspektoratu Oświaty. Otrzymał propozycję pracy w szkole w Ropience. W lipcu 1961 roku po przejrzeniu mapy, zaopatrzony w rower typu damka wsiadł do pociÄ gu i pojechał sprawdzić, gdzie to jest ta Ropienka. Ze stacji kolejowej w Olszanicy popedałował w kierunku Ropienki ale dotarł tylko do pobliskiego wiaduktu kolejowego, gdyĹź kiepska droga dojazdowa a w zasadzie jej brak zupełnie go przeraził. ZawrĂłcił i pojechał w kierunku Ustrzyk docierajÄ c do Stefkowej. To tu po raz pierwszy zobaczył z oddali pasmo Ĺťukowa i jak twierdzi „widok tej gĂłry zrobił na mnie ogromne wraĹźenie i mam go w oczach do dzisiaj”. W lipcu 1961 roku przyjechał do Ustrzyk Dolnych w poszukiwaniu pracy. Wysiadł z pociÄ gu wczesnym przedpołudniem i udał się na poszukiwanie miejscowego Inspektoratu Oświaty. DochodzÄ c ze stacji kolejowej do głównej ulicy miasta natknÄ Ĺ‚ się na grupę rowerzystĂłw z plecami pędzÄ cych w kierunku BrzegĂłw Dolnych. W ostatniej chwili dostrzegł, Ĺźe na czele peletonu pedałuje jego kolega Kazik Sojka. Wołanie nic nie pomogło, szum rowerĂłw zagłuszył wszystko. W chwilę później ujrzał spóźnionego rowerzystę goniÄ cego grupę. Po latach okazało się, Ĺźe była to wycieczka rowerowa do Przemyśla zorganizowana przez Kazimierza Sojkę a owym zamykajÄ cym grupę kolarzy, był zmarły niedawno Eugeniusz Pastuszka. Inspektorat Oświaty znajdował się na pierwszym piętrze starej części dzisiejszego budynku TPSA. W sekretariacie urzędowała pani Wiktoria Kaszubska, ktĂłra po usłyszeniu celu wizyty skierowała młodego absolwenta SN do inspektora, ktĂłrym był Leon Puszczałowski. Inspektor po dokładnym wypytaniu kandydata zaproponował mu pracę w szkole podstawowej w Ustjanowej. SzczegĂłlna nić sympatii nawiÄ zała się miedzy obu panami po tym jak okazało się, Ĺźe obaj pochodzÄ ze wschodu. W trakcie rozmowy do pokoju inspektora wszedł mężczyzna, ktĂłrego Leon Puszczałowski przywitał słowami „dobrze Broniu Ĺźe jesteś bo właśnie mam dla Ciebie nauczyciela”. Tym mężczyznÄ był Bronisław Herman kierownik szkoły w Ustjanowej. PoniewaĹź Stanisław Nahajowski przed podjęciem decyzji zaĹźyczył sobie zobaczenia szkoły, obaj panowie udali się do Ustjanowej. Przez miasto przeszli pieszo ale poniewaĹź Bronisław Herman prowadził rower , pan Staszek zaproponował aby dalej pojechać rowerem. WziÄ wszy przyszłego szefa „na rurkę” popedałował ku swojemu przeznaczeniu. Szkoła mieściła się w drewnianym budynku wybudowanym dla potrzeb radzieckiej straĹźy granicznej. Dzisiaj jest to budynek mieszkalny pomiędzy stacjÄ paliw „Orlen” a SzkoĹ‚Ä PodstawowÄ w Ustjanowej. Kierownik Herman serdecznie przyjÄ Ĺ‚ swojego przeszłego nauczyciela. Obaj panowie długo rozmawiali o planach na przyszłość a spotkanie zakończyło się posiłkiem w mieszkaniu kierownika, przygotowanym przez jego Ĺźonę. Decyzja została podjęta natychmiast i po powrocie do inspektoratu Stanisław Nahajowski podpisał umowę zgodnie z ktĂłrÄ z dniem 15 lipca 1961 roku został nauczycielem szkoły podstawowej w Ustjanowej z pensjÄ 1100 złotych miesięcznie. Czy przypuszczał wĂłwczas, Ĺźe w szkole tej spędzi kolejne trzydzieści lat Ĺźycia i będzie ona jego jedynym miejscem pracy? Dzisiaj wspomina „ duĹźy wpływ na mojÄ decyzję miała osoba Leona Puszczałowskiego, ktĂłry bardzo ujÄ Ĺ‚ mnie swoim sposobem bycia”. Wypada jeszcze wspomnieć o pewnym interesujÄ cym wakacyjnym spotkaniu z tego samego roku. Doszło do niego na stadionie sportowym w Krośnie gdzie odbywały się zawody w sześcioboju. StartujÄ cy w nich Stanisław zwrĂłcił uwagę na niskiego, krępego mężczyznę bez trudu wygrywajÄ cego poszczegĂłlne konkurencje. Okazało się, Ĺźe nazywa się Franek Nowak i jest z Ustrzyk Dolnych. Pan Staszek znał juĹź to nazwisko z opowiadań kolegĂłw z krośnieńskiego liceum ,ktĂłrzy po Mistrzostwach wojewĂłdztwa w podnoszeniu ciężarĂłw wspominali jakiegoś małego Nowaka z Ustrzyk Dolnych, ktĂłry bez trudu podnosił sto kilogramĂłw. „Pogadałem z nim”- wspomina pan Stanisław – „ucieszył się, Ĺźe mam zamiar podjÄ Ä‡ pracę w Ustjanowej i gorÄ co namawiał do przyjazdu” . W ostatnich dniach sierpnia 1961 roku Staszek Nahajowski wraz z tobołami znalazł się w Ustrzykach Dolnych. Zamieszkał w pokoiku na terenie szkoły w Ustjanowej i rozpoczÄ Ĺ‚ swojÄ bieszczadzka przygodę. Narty biegowe, ktĂłre po raz pierwszy załoĹźył w krośnieńskim liceum, stawały się powoli jego pasjÄ , ale rower słuĹźył mu na razie tylko jako środek lokomocji. Marek Prorok adres tego artykułu: http://www.naszepołoniny.pl/articles.php?id=588