Ostatnio duĹźo mĂłwi się w mieście o inwestycji, nazwijmy ją umownie „skanalizowanie ulicy NadgĂłrnej”. Tak jakoś dziwnie się składa, Ĺźe toczona dyskusja w tym w lokalnych i regionalnych mediach ukierunkowana została w ten sposĂłb, by stworzyć wraĹźenie, Ĺźe „proekologiczne” władze miasta muszą toczyć ciężki bĂłj o to, by grupa „oszołomĂłw” mieszkająca przy tej ulicy wpuściła ich na swoje posesje. Wszyscy trzej autorzy, ktĂłrzy o tym pisali, pisali pod z gĂłry załoĹźoną tezę, zakładając, Ĺźe rację w tym sporze mają władze miasta (czytaj burmistrz), a winnymi całego zamieszania są właściciele posesji, przez ktĂłra ta sieć miałaby przebiegać. Trudno dziwić się takiemu punktowi widzenia, jeĹźeli Ĺźaden z nich nie pofatygował się osobiście i z mieszkańcami nie rozmawiał. MoĹźna w tym wypadku mĂłwić o ich duĹźych brakach w warsztacie dziennikarskim, ktĂłrego podstawą jest wysłuchanie argumentĂłw wszystkich stron sporu. Niestety w tym wypadku nie miało to miejsca. Jednostronnie naświetlono problem, kłamiąc przy tym jak z nut.

Historia inwestycji

O budowie kolektora sanitarnego przy ulicy NadgĂłrnej w Ustrzykach Dolnych zaczęto mĂłwić juĹź jesienią 2000 roku. W tym właśnie czasie pracownik urzędu odwiedzał właścicieli posesji, przez ktĂłre miał przebiegać kolektor zasięgając wstępnych opinii na temat jego przebiegu. Miał w tedy moĹźliwość zapoznać się ze stanem zagospodarowania posesji, ich zadrzewienia i tym podobnych rzeczy. Dopiero dwa lata później, dokładnie 30 paĹşdziernika 2002 roku podpisano z właścicielami działek umowy wyraĹźające zgodę na wejście w teren. W paragrafie trzecim tejĹźe umowy moĹźemy przeczytać: „Inwestor zobowiązuje się uporządkować i przywrĂłcić teren budowy do pierwotnego stanu, po zakończeniu robĂłt”. Wtedy, czy teĹź rok później było by to pewnie moĹźliwe. W chwili obecnej cytując dosłownie zapis tego paragrafu staje się to praktycznie niemoĹźliwe. 24 stycznia 2003 roku zostaje wydana przez burmistrza Ustrzyk Dolnych decyzja Nr 104/02 o ustaleniu warunkĂłw zabudowy i zagospodarowania terenu. A Ĺźe młyny administracji mielą wolno, dopiero osiem miesięcy później, dokładnie 30 paĹşdziernika 2003 roku starostwo powiatowe zawiadamia, iĹź na żądanie gminy Ustrzyki Dolne wszczyna postępowanie administracyjne w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i pozwolenia na budowę kanalizacji sanitarnej. Tym razem procedura przebiega stosunkowo szybko, bo juĹź 7 listopada 2003 roku starosta bieszczadzki wydaje decyzję Nr 1/58/2003 zatwierdzającą projekt budowlany i wydaje pozwolenie na budowę kanalizacji sanitarnej. Mamy końcĂłwkę roku 2003. Właściciele posesji, przez ktĂłre ma przebiegać sieć kanalizacyjna mając w ręku decyzję, liczą na to, Ĺźe wiosną 2004 roku ruszą roboty i dewastacja terenu nie będzie jeszcze tak duĹźa, a to co zostanie zniszczone da się w miarę szybko odtworzyć. Musiało miną, aĹź pięć lat Ĺźeby gmina przypomniała sobie o kolektorze na NadgĂłrnej. Ĺťeby było śmieszniej, choć do śmiechu nikomu nie jest, najpierw rozkopano część jezdni i połoĹźono kolektor przy zbiegu NadgĂłrnej i Rzecznej, uzbrojono w studzienkę kanalizacyjną jedną z posesji i wtedy dopiero raczono poinformować pozostałych właścicieli, Ĺźe inwestycja rusza.

I tu zaczęły się schody

Właściciele posesji, przez ktĂłre miał przebiegać kolektor. Nie kwestionowali waĹźności zawartej sześć lat wcześniej z Urzędem Gminy umowy zezwalającej na wejście w teren. Zwracali jedynie uwagę, Ĺźe od tamtego czasu wiele na ich posesjach się zmieniło, konkretnie mĂłwiąc drzewa i krzewy, ktĂłre w tamtym czasie miały po kilkadziesiąt cm wysokości w tej chwili mają juĹź po sześć, osiem metrĂłw. Wtedy moĹźna było je wykopać i ewentualnie przesadzić, teraz wypadało by je wszystkie wyciąć. Rozmowy z właścicielami z ramienia urzędu prowadził wice-burmistrz Jacek Przybyła. To nie ze strony mieszkańcĂłw padała sugestia nie o odszkodowaniach jak się potocznie mĂłwi w mediach, a rekompensatach za niewątpliwie poniesione straty. Właściciele sugerowali wręcz przesunięcie trasy kolektora o kilka metrĂłw by straty te zminimalizować. Jeden z urzędnikĂłw uczestniczących w rozmowach stwierdził jednak, Ĺźe jest to niemoĹźliwe ze względĂłw technicznych. Innego zdania po odejściu komisji był jeden z pracownikĂłw budujących kolektor, ktĂłry w rozmowie ze mną stwierdził, Ĺźe nie jest to Ĺźaden przypadek cytuję „wyjątkowy” i nie raz przesuwali trasy przebiegu kolektora.
W tym miejscu trzeba dodać, Ĺźe jedna z trzech wymienionych w artykułach posesji będąca obiektem sporu juĹź od kilkunastu lat podłączona jest do miejskiego kolektora kanalizacyjno- sanitarnego i w tym wypadku poprowadzenie kolektora przez jej działkę faktycznie nie powinno jej dotyczyć. Tyle tylko Ĺźe będzie miała koleją rurę i studzienkę na swoim terenie. Kolejne medium, ktĂłre wbrew pozorom zamiast podnosić wartość tej działki ją obniĹźa. Nie to w tym wszystkim jednak jest najwaĹźniejsze. WaĹźniejszym staje się to, Ĺźe to władze urzędu zasugerowały właścicielom posesji by ci określili wysokość rekompensat. Choć w tej chwili nikt o tym nie mĂłwi z kaĹźdym z właścicieli spisano protokół, w ktĂłrym zapisana została sugerowana przez właścicieli kwota rekompensat. Mam nadzieję, Ĺźe protokoły te nie znikły jak przysłowiowa kamfora. Wszystko to miało zostać poddane akceptacji burmistrza, jak się wyraził wice-burmistrz Przybyła będzie moĹźna iść do kasy. Jak się okazało Henrykowi Sułuji, kwoty zasugerowane przez właścicieli posesji wydały się być zbyt wygĂłrowane. Nie biorąc udziału w rozmowach- był wtedy na urlopie- wypowiadał się co do meritum sprawy na lewo i prawo. Rozmawiając z mediami nie zrobił nic, by porozmawiać ze stronami sporu. Zainteresowani o jego decyzjach dowiadywali się właśnie z mediĂłw. To z nieoficjalnych ĹşrĂłdeł dowiedzieli się, Ĺźe urząd jest skłonny zapłacić w ramach rekompensat dwie średnie krajowe emerytury, nie więcej jednak niĹź trzy tysiące zł. Taki sposĂłb postępowania moĹźna by nazwać przyjmując potoczne określenie arogancją władzy. Bo jak to nazwać inaczej, Ĺźe wtedy kiedy zaczyna brakować argumentĂłw zaczyna się straszyć mieszkańcĂłw sankcjami finansowymi. Nijak ma się to do stwierdzenia, iĹź, cytuję „moją zasadą jest nie wchodzenie z ludĹşmi w konflikty”. Stosowanie kija i marchewki to nie najlepszy sposĂłb dialogu społecznego. Jak wiadomo inwestycję wstrzymano i to nie z winy właścicieli działek. Ci wykazali maksimum dobrej woli. W tej chwili moĹźna było by juĹź mĂłwić o zamknięciu skanalizowanego odcinka części NadgĂłrnej.

Wolne media - bezwolni dziennikarze

O problemie, bo z takim mamy tu do czynienia rozpisały się miejscowe media. Cytowały burmistrza jak mantrę. Bezkrytycznie pisały o tym co im podsunięto. A robiono to, trzeba przyznać całkiem nieźle, stale podsycając atmosferę i wskazując tego jedynego, winnego całego zamieszania. Na lep stwierdzenia o antyspołecznikowskiej postawie właścicieli działek dali nabrać się wszyscy. Jednak wszelkie dopuszczalne granice złamał tutaj Marek Prorok dziennikarza Połonin, który w swoim artykule zamieszczonym w poprzednim numerze wykazał się takim nieobiektywizmem i brakami warsztatu dziennikarskiego iż pobił na łeb i szyję swoich poprzedników, którzy podobne materiały na ten sam temat zamieścili przed nim w Gazecie Bieszczadzkiej i Nowinach. Już dawno w jednym tylko tekście nie udało mi się przeczytać tylu pomówień, przeinaczonych faktów, braku podstawowej wiedzy na temat tego o czym się pisze, tendencyjności w przedstawieniu problemu, czy też moim zdaniem zaniechania obowiązku wysłuchania opinii drugiej strony. Tego niestety w tym materiale nie było. Nagonka przypuszczona przez władze miasta przy pomocy mediów na bogu ducha winnych obywateli nie przyniosła zamierzonego celu. Oczernianie ich, nazywanie wyłudzaczami społecznych pieniędzy też nie robi na nikim żadnego wrażenia. Znani są w środowisku i cieszą się tam ogólnospołeczną sympatią i szacunkiem. Pogratulować wypada tylko władzom miasta umiejętnie przeprowadzonej kampanii. Rzadko zdarza się by trzech dziennikarzy z trzech różnych gazet w jednym chórze zgodnie, tym samym głosem, niczym rzecznicy prasowi urzędu bronili czegoś, czego w żaden sposób obronić się nie da.