Zastanawiałem się jak zacząć ten felieton. Najprościej byłoby powiedzieć „ a nie mĂłwiłem” byłoby to najogĂłlniej mĂłwiąc potwierdzeniem tego o czym poniĹźej. W Nr 6 „Naszych Połonin” /kwiecień 2006 rok/popełniłem felieton pod wiele mĂłwiącym tytułem „ W imieniu Pana Boga”. Pisałem w nim o dość problematycznej moim zdaniem decyzji włodarzy miasta nad Strwiążem przyznania parafii p. w. Najświętszej Marii Panny siedemnastoarowej działki w centrum miasta . Tendencyjnie piszę przyznania, gdyĹź działka ta została sprzedana za przysłowiową złotĂłwkę. I choć felieton ten nie został w redakcji przyjęty z entuzjazmem, to został jednak wydrukowany oczywiście z redakcyjnym komentarzem. Nie zmieniło to jednak mojego punktu widzenia, Ĺźe w demokratycznym jak mi się wydaje państwie są rĂłwni i rĂłwniejsi. Są tacy, ktĂłrym na skinienie ręki manna leci z nieba i są tacy, ktĂłrzy o wszystko muszą walczyć z przysłowiową urzędniczą machiną. Czas pokazał, Ĺźe moje słowa okazały się prorocze. Kościół rzymskokatolicki oprĂłcz tego, Ĺźe dostał za frajer lukratywną, pięknie połoĹźoną w centrum miasta działkę budowlaną, wartą moim zdaniem lekko około dwustu tysięcy złotych / nie wiem czy i ta suma nie jest zaniĹźona/, to kilka tygodni później ta sama rada lekka ręką przekazała tejĹźe parafii kolejne dwadzieścia tysięcy złotych. Potwierdziło to moje przypuszczenie , Ĺźe parafia nie śmierdzi groszem / oczywiście na rozbudowę kościoła/ i będzie doić miejscowe urzędy jak i kiedy tylko się da. Zbierano teĹź pieniądze wśrĂłd ludzi. To mnie jednak najmniej razi i draĹźni. KaĹźdy ma prawo robić ze swoimi pieniędzmi co mu się rzewnie podoba. Jak ma ochotę, to moĹźe w całości swoja pensję, emeryturę czy teĹź rentę przekazać gdzie chce i komu chce. Zbierano teĹź pieniądze wśrĂłd miejscowych biznesmenĂłw, Nie wiem jakie były efekty tej zbiĂłrki. Jednak sposĂłb w jaki ją przeprowadzono woła o pomstę do nieba. Nie dość, Ĺźe zwracano się do potencjalnych darczyńcĂłw listownie, to zrobiono to tuĹź przed samymi świętami BoĹźego Narodzenia. NiektĂłrzy otrzymali te prośby w samą Wigilię. Widać, Ĺźe mamona lub moĹźe raczej jej brak całkowicie pomieszała zmysły urzędnikom w czarnych sukienkach. Stają się coraz bardziej nachalni. Ostatnio wydębili pięć tysięcy ze starostwa, I tutaj rada bez zmruĹźenia oka przyznała społeczne pieniądze.
Widać, że rozbudowa tego kościoła to studnia bez dna. Nikt nie kontroluje przepływu tych pieniędzy. Jestem ciekaw czy odpowiednie instytucje wyraziły zgodę na przeprowadzenie publicznych zbiórek takich choćby jak ta ostatnia w dniu gminnych dożynek. Takich i podobnych pytań nasuwa się coraz więcej. Sam sposób finansowania całej inwestycji budzi delikatnie mówiąc wiele zastrzeżeń. Prywatny inwestor budując dom najpierw zabezpiecza sobie środki na jego budowę, potem dopiero zabiera się do roboty. Tutaj zrobiono wszystko odwrotnie. Być może niektórym księżom wydaje się, że żyją jeszcze w czasach PRL-u i partyzantka to najlepszy środek do osiągnięcia zamierzonego celu. Kochani tylko czy to wypada.