Ĺťebracze gospodarowanie

Ciągłe narady, bywanie na komisjach arbitraĹźu okręgowego i centralnego, wypraszanie pieniędzy w BGĹť na pobory, daje mi wiele nowych doświadczeń, ale teĹź utrzymuje w przekonaniu, Ĺźe nominacji na dyrektora przyjąć nie powinienem. Inwestycje wstrzymane. Wykaraskanie się z deficytu, niemoĹźliwe. Zmniejszenie hodowli na korzyść upraw zbóş i rzepaku daje pewną poprawę, to jednak mała kropla w morzu strat. GĂłrski klimat, słabe gleby i krĂłtki okres wegetacji, to czynniki niesprzyjające i nakładające się na siebie w całym procesie produkcji. Wiarę w moĹźliwość pokonania trudności mają jedynie działacze partyjni wszystkich szczebli. Dwa zakłady przechodzą na własny rozrachunek. Moczary dają sobie radę. W Czarnej Dolnej- jak obliczyłem -jeden rok cyklu produkcyjnego, licząc wszystkie obciążenia- na jedną złotĂłwkę produkcji , wydano 9 zł. Ale teĹź na bazie kontumacyjnej w Polanie, licząc jeden wsad bukatĂłw przygotowywanych na eksport, na jeden kilogram przyrostu zuĹźyto 7 kg paszy treściwej- gdy w hodowli trzody Ĺźywionej wyłącznie paszą treściwą nie trzeba by nawet połowy tego. Wniosek, Ĺźe aĹź tak wiele ukradziono, byłby pochopny, pewnie wiele ale nie wszystko. Reszta to zwykła kombinacja papierkowa pozwalająca na rozchodowanie zawyĹźonych w sprawozdaniach plonĂłw. Przez ile lat tak robiono i nikt się nie dopatrzył? Takie kombinacje jedynie pogłębiają deficyt i bałagan. Zasiedlona ferma owiec nie jest w stanie wyprodukować choćby połowy potrzebnej paszy. W przedsiębiorstwie przesiaduje oficer WOP jako nadzorca armijny. Nie pytałem, nie wiem czy z własnej inicjatywy, czy teĹź z inspiracji wyĹźej postawionych, zbiera się zebranie POP. Dyrektor Zrzeszenia Izdebski pojawia się w dyrekcji i po kilku słowach rozmowy , mĂłwi- Jedziemy!- Gdzie?- pytam. – No na zebranie POP. Nic o zebraniu nie wiem, a do partii nie należę.- Jedziemy, nie wygłupiaj się!. A no jedziemy. Kierowca zakładu, gdzie najwyĹźszy deficyt i najwyĹźsze pobory, zarzuca mi, Ĺźe pod mym kierownictwem przedsiębiorstwo się nie rozwija. Sugeruje, by w opuszczonym budynku więziennictwa prowadzić produkcję pieczarek. Sekretarz POP z fermy owiec (specjalista ds. produkcji roślinnej) odwracając role jakie na obu nas ciążą, pyta jak myślę zabezpieczyć fermę w paszę na zimę? Trochę mnie ponosi i proponuję wnioskodawcy by załoĹźył pieczarkarnię, ja mu budynek udostępnię. Nie zdążyłem „wyjaśnić” kto powinien troszczyć się o zabezpieczenie pasz, bo dyrektor zaczął kopać mnie w kostkę. Zgodnie z prawdą, wyjaśniłem spokojnie, Ĺźe zamĂłwienie na zakup siana zostało złoĹźone. Po zebraniu dyrektor mĂłwi mi bym nie zadzierał z partią. Gdy mĂłwię, Ĺźe głupot słuchać nie lubię , wzdycha. Och, a kto lubi? Nie dziwię się niecierpliwości pracownikĂłw. Roztaczając przed nimi perspektywy świetlanej przyszłości, rozbudzono nadzieję. Były inwestycje i pieniądze, a teraz- za rządĂłw tego faceta co niedawno krowy pasał i pole orał- nie ma nic. Stagnacja i zastĂłj, gdyby realizowano zasady ustawy o przedsiębiorstwach państwowych, to nie otrzymaliby wypłaty. Co ich obchodzi deficyt, ktĂłry zawsze był i będzie. Im obiecano lepsze jutro, zaczęto do realizować i wpół drogi przestano. Wizjonerzy z Głównego Zarządu Więziennictwa znikli, siłę roboczą jaką byli skazani zabrano, a liczna rzesza „klawiszy” rozleciała się jak po rozbitym fortepianie- koniec koncertu. A było tak pięknie. Kto winien? Z przełoĹźonymi z Urzędu WojewĂłdzkiego i Zjednoczenia, a później Zrzeszenia nigdy kłopotĂłw nie miałem. To oni mieli kłopoty z „czynnikami”, ktĂłre miały być teĹź moim udziałem. Tymczasem w Ĺźyciu rodzinnym nadrabianie mego zapóźnienia w reprodukcji osiągnęło 150% planu, gdyĹź na świat przyszedł drugi syn. Czas nadrobiony, plan przekroczony- nie to co w przedsiębiorstwie. Władza ma nadzieję, Ĺźe posadzony na tym stołku winien jestem jej wdzięczność i współpracę. Otrzymuję pismo od Naczelnika Gminy, abym wyciągnął konsekwencje słuĹźbowe od pracownikĂłw przedsiębiorstwa, ktĂłrzy byli w zarządzie zakładowej Solidarności. Wzywam i pytam co przeskrobali. Nic. Przestraszeni informują , Ĺźe po wprowadzeniu stanu wojennego byli przesłuchiwani przez prokuratora wojewĂłdzkiego. Podpisywali zobowiązanie o zaprzestaniu działalności. Prokurator nie dopatrzył się cech przestępstwa- wszak związek był organizacją legalną- a oni Ĺźadnej działalności nie podejmują. ToteĹź w tym duchu informuję wnioskodawcę podkreślając, Ĺźe z obowiązkĂłw słuĹźbowych wywiązują się naleĹźycie, a więc nie widzę powodĂłw do wyciągnięcia jakichkolwiek konsekwencji. Mnożą się kontrole, a po ktĂłrejś z rzędu kontrolujący polecają zwolnić kierownika zakładu w Czarnej Dolnej. Zalecenia pokontrolne naleĹźy wykonać. Zaległy urlop i trzymiesięczne wypowiedzenie, to wszystko co mogę zrobić. Ĺťadnych innych konsekwencji nie nakazano. Robię to niechętnie, gdyĹź uznając swą tymczasowość i nie własną inicjatywę, wiem Ĺźe wina będzie moja. Po trzech miesiącach otrzymuję pismo z Wydziału Rolnictwa Urzędu WojewĂłdzkiego, Ĺźe zwolnieniu sprzeciwia się Gminny Komitet PZPR, gdyĹź nastąpiło uchybienie w postaci braku zgody egzekutywy. Odwaliłem pismo dość treściwe, pytając gdzie była egzekutywa przez 80 dni, a do pracy niech przyjmie kierownika ten kto go kazał zwolnić. Jeśli o mnie chodzi, to nie mam nic przeciwko temu by Ăłw kierownik zajął stanowisko dyrektora, ale ja przyjmował go nie będę z własnej inicjatywy, bo nie z własnej go zwolniłem. Szybkie wezwanie przed oblicze sekretarza POP Urzędu WojewĂłdzkiego. Gdy pojawiłem się , był nieobecny. Poproszony przez innego pracownika bym usiadł przy biurku zauwaĹźyłem elaborat zwolnionego obok mojego pisma. Swoje znałem więc zająłem się tamtym. Jego czołobitność i wychwalanie swych zasług dla PGR i partii przyprawiało o mdłości.