Nasze Połoniny - Bieszczadzkie Czasopismo Regionalne | Ustrzyki Dolne | Aktualności, artykuły, galerie zdjęć, ogłoszenia, noclegi

:: [13/106] Za duĹźo Ukrainy? Artykuł dodany przez: Redakcja (2010-09-14 15:49:00) Spotkałem się ostatnio z zarzutem ze strony stałego czytelnika, Ĺźe za duĹźo miejsca w gazecie poświęcamy sprawom zwiÄ zanym z przyjściem granicznym i samej Ukrainie. Pozwolę sobie mieć na ten temat inne zdanie. WydawcÄ gazety jest Fundacja „Bieszczady Bez Granic” i taki teĹź jest cel zarĂłwno Fundacji i gazety. Chodzi nam o to by te granice były jak najmniej widoczne. Mam świadomość, Ĺźe najlepszym rozwiÄ zaniem było by wejście Ukrainy do Unii Europejskiej, mam teĹź jednak pewność, Ĺźe nie nastÄ pi to szybko. Dlatego teĹź staram się w miarę moĹźliwości niwelować te granice. Oczywiście działanie takie napotyka na spory opĂłr z obydwu stron. SÄ bowiem ludzie po obu stronach granicy przeciwni temu zacierania, ba sÄ nawet tacy, ktĂłrzy piętrzyli by bariery zwiÄ zane z przekraczaniem granicy. Ukraińcy- i to nie ci z przejścia granicznego- wymyślili słynnÄ karteczkę do wypełnienia przed przekroczeniem granicy, słuĹźÄ cÄ niby do celĂłw statystycznych. Oczywiście jest to wierutna bzdura bo paszport kaĹźdego podróşnego wpisywany jest w komputer i to jest prawdziwa statystyka ilości przekroczeń granicy. Karteczka to typowy akt łapĂłwkarski umoĹźliwiajÄ cy pobieranie słynnych „piatok”. Wymyślono jÄ w centrali bo teĹź sporo pieniędzy z łapĂłwek do centrali dociera. Jednak nawet ta łapĂłwkarska karteczka jest wzorem lekcewaĹźenia PolakĂłw. Dlaczego? Ano dlatego, Ĺźe jest drukowana w dwĂłch językach ukraińskim i angielskim. Proszę mi powiedzieć ilu anglikĂłw przekracza granicę w Krościenku, moĹźe 100 w skali roku. Karteczka pokazać ma jednak stosunek UkraińcĂłw do sÄ siadĂłw zza miedzy. Druga sprawa, bankomaty na Ukrainie. Oczywiście moĹźna tam wykonać operacje posługujÄ c się pięcioma językami, niestety nie Polskim. Jeśli dodać do tego, Ĺźe w przeciwieństwie do polskich bankomatĂłw, by dostać pieniÄ dze trzeba wykonać kilka operacji więcej, brak polskiego języka jest kolejna szykanÄ dla PolakĂłw. Ukraina, szczegĂłlnie zachodnia jej część zbyt wielkÄ miłościÄ do Polski nigdy nie pałała i nie pała. Uczucia te umacniajÄ skrajnie nacjonalistyczne partie i stowarzyszenia ukraińskie. Jeszcze dziś w Samoborze choćby, moĹźna obejrzeć wywieszone w oknach nacjonalistycznych organizacji plakaty na ktĂłrych ukraiński kozak przebija bagnetem mapę Polski. SÄ i u nas podobni im oszołomi. Nie tak dawno pisaliśmy o problemach zwiÄ zanych z przekazaniem polskiego kościoła w Chyrowie tamtejszej Polonii. Pisaliśmy o szykanach jakie przez długi czas ich spotykały ze strony miejscowych władz i samorzÄ dowcĂłw. To nie był odosobniony przypadek. KaĹźdy kto przekracza granicę Polsko- UkraińskÄ i to nie tylko w Krościenku wie co go czeka. Ma świadomość, często niegrzecznego, a niekiedy chamskiego zachowywania się tamtejszych słuĹźb granicznych. Co gorsze ma świadomość, Ĺźe w kaĹźdej chwili odprawa moĹźe być spowolniona, czy nawet na spory czas przerwana, bo słuĹźby majÄ właśnie taki kaprys. Jednak korzystne ceny towarĂłw akcyzowych powodujÄ to, ze na to się godzimy. Jednak gdy rozmawia się z Ukraińcami, prawda wyglÄ da nieco inaczej. Nasze słuĹźby graniczne teĹź tracÄ cnotę czystości. Jak twierdzÄ Ukraińcy pobierana od nas „piatka” jest niczym w porĂłwnaniu z kwotami jakie oni uiszczajÄ niektĂłrym polskim celnikom. Grzeczne dla nas polskie słuĹźby juĹź nie tak grzecznie odprawiajÄ sÄ siadĂłw ze wschodu. Nie chcÄ juĹź mĂłwić o tym jakich epitetĂłw wysłuchujÄ w Polsce prĂłbujÄ c cokolwiek sprzedać. Jakimi słowami określa się ich działalność. A przecieĹź Polacy jadÄ na Ukrainę w 90 procentach nie po wraĹźenia turystyczne i zakup pamiÄ tek, ale po paliwo, alkohol i papierosy, czyli jak najbardziej handlowo. Rozmawiałem nie tak dawno na Ukrainie z człowiekiem zajmujÄ cym tam waĹźne stanowisko, jednym z inicjatorĂłw budowy tego przejścia, człowiekiem przyjaznym Polsce. Opowiadam mi jak został potraktowany przez Polskich celnikĂłw. Nie muszę dodawać, Ĺźe miła ta odprawa nie była. Tymczasem jesteśmy skazani na to sÄ siedztwo. Po obu stronach granicy nie ma chyba człowieka, ktĂłry przynajmniej raz w roku nie przekraczał tej granicy. ZarĂłwno jedni, jak i drudzy robiÄ na tym przekraczaniu mniejsze lub większe interesy. CieszÄ się sklepy spoĹźywcze, szczegĂłlnie mięsne i budowlane w Polsce z ukraińskich klientĂłw. CieszÄ się właściciele stacji paliw i sklepĂłw spoĹźywczych na Ukrainie z polskich klientĂłw. Wszyscy robiÄ dobre interesy. Wystarczy tylko przypomnieć sobie czas wprowadzenia wiz dla UkraińcĂłw, kiedy w Ustrzykach zbankrutowało kilka sklepĂłw i firm. Nic tak nie łamie barier jak wspĂłlne interesy. Ostatnio Połoniny drukujÄ coraz częściej materiały propagujÄ ce turystyczne walory przygranicznej Ukrainy. BywajÄ c tam widujemy coraz więcej PolakĂłw, ktĂłrzy jadÄ zwiedzać te miejsca, ktĂłrzy tam nawet zatrzymujÄ się na dwa lub więcej dni. Oznacza to, Ĺźe wkracza tu powolutku normalność. Bardzo mnie to cieszy, bo w jakimś skromnym stopniu takĹźe i my czyli Fundacja i gazeta do tego się przyczyniamy. Co więcej będziemy te działania intensyfikować, a jednym z dowodĂłw będzie wydanie przez Fundację, późnÄ jesieniÄ przewodnika promujÄ cego trasę od ĹşrĂłdeł StrwiÄ Ĺźa do jego poĹ‚Ä czenia się z Dniestrem. Wiesław Stebnicki adres tego artykułu: http://www.naszepołoniny.pl/articles.php?id=1072